3/05/2017 02:08:00 PM

Wikingowie. Topory i sejmitary

Trzeci tom opowieści o Wikingach jest, w mojej skromnej opinii, najlepszy.

Może dlatego, że od porządnego Wikinga nie oczekuje się filozofowania, dzielenia włosa na czworo (no chyba że toporem na głowach wrogów) tylko zdecydowanych działań i bitew, które są godne opowieści przy ognisku, albo nawet i sagi.

Ma to być solidna opowieść o zemście, potężnych wrogach, podstępach, bitwach, chędożeniu dziewek, wielkim pijaństwie po wygranej potyczce. Może być jeszcze o lojalnych druhach, szlachetnych sprzymierzeńcach oraz podstępach wojennych.

Ważne są również dalekie podróże, zyskowne transakcje, nowe wyzwania. Warto też pamiętać o bitwach. Ewentualnie potyczkach, byle krwawych.

Bitwy mogą być lądowe, morskie, rzeczne. Z innymi Wikingami, Rusami czy nawet wysoko postawionymi poddanymi basileusa Miklagardu lub jak kto woli Konstantynopola.

Muszą się w takiej powieści znaleźć również piękne kobiety, miłość a także śmierć godna wejścia do Walhalli.

Może się okazać, że wczorajszy wróg, to dzisiejszy przyjaciel i odwrotnie.

Że osobnik, którego traktujemy lekko, jest wart znacznie więcej niż ten, którego poważamy i potrafi oddać bezcenne usługi.

Władca – dziś życzliwy, jutro może okazać się Twoim największym koszmarem, a zadania, które stają przed Tobą to tylko początek problemów.

I zawsze, wszędzie tylko zimna głowa, gorące serce, oraz ostry miecz w garści i wierna drużyna u boku stanowią choćby minimalną gwarancją sukcesu. Oczywiście – czasami chwilowego, przed kolejną przeszkodą wielką jak mury Kijowa, trudną jak przeprawa przez porohy Dniestru i pozornie niepokonaną jak wojska Konstantynopola.

Taki jest przepis na solidną wikińską przypowieść.

Jeżeli oczywiście nie zapomnicie o solidnej porcji bitew :-D

I to wszystko znajdziecie w książce "Topory i sejmitary" - trzecim tomie serii „Wikingowie” Radosława Lewandowskiego :-D