„Człowiek, który musiał umrzeć” Mariusza Zielke

Dziennikarz Jarosław Stanowski ma obsesję na punkcie wielkiego i wpływowego polskiego biznesmena Romana Wolaka. Zarzuca mu współpracę z SB, korumpowanie wysokich urzędników państwowych, słowem ma go za przedstawiciela układu.
Nie mogąc opublikować swoich artykułów w Polsce twierdzi, że to właśnie Wolak nie pozwala zrobić tego gazetom, grożąc wycofaniem reklam z tych periodyków, które zdecydują się opublikować teksty Stanowskiego.
Wysyła więc swoje artykuły do dziennikarza w Szwecji, który zasłynął z ujawnienia przekrętów w szwedzkich służbach specjalnych.
Niedługo później Stanowski popełnia samobójstwo, które jest odbierane w Polsce jako konsekwencja wizyty „seryjnego samobójcy”.
Sven Olsson, który nie zareagował wcześniej na maila od Stanowskiego decyduje się przyjechać do Polski i podjęć próbę wyjaśnienia samobójstwa kolegi "po fachu" oraz zweryfikować informacje o Wolaku.
Po kilku dniach Olsson ginie w zamachu terrorystycznym zorganizowanym przez wcześniej nieznaną nikomu bojówkę neonazistów. Kolejny przypadek ?
Do akcji włącza się była współpracowniczka i kochanka Olssona, nieco socjopatyczna agentka supertajnego oddziału szwedzkich służb specjalnych, która pomagała wcześniej Szwedowi w ujawnieniu nieprawidłowości w służbach.
Książka o znakomitej „czytalności”, częste zmiany akcji i nietypowi bohaterowie pozytywni.
Jeżeli lubicie thrillery polityczne, osnute w polskiej rzeczywistości - przeczytajcie.
Jedno co mnie zaniepokoiło w tej pozycji to to, że jest to już druga tego typu powieść napisana przez dziennikarza śledczego, który z niewyjaśnionych przyczyn wylatuje z głównego obiegu po napisaniu krytycznych artykułów ujawniających afery.
Jest sporo podobieństw pomiędzy „Człowiekiem, który musiał umrzeć” a serią „Sejf” napisaną przez..…  Tomasza Sekielskiego.
I tak sobie myślę, że coś za dużo tych zbieżności, a piszą to ludzie, którzy potrafią szukać i mają odpowiednie źródła informacji.