Afryka początku XX wieku jest krainą przepiękną, cudowną i pełną szans na przygodę i pokaźne zyski.
Ojciec naszej bohaterki Beryl – Charles Clutterbuck podejmuje ryzykowną decyzję.
Zamienia spokojną egzystencję brytyjskiego drobnego posiadacza ziemskiego na życie pioniera w Protektoracie Afryki Wschodniej, obecnie szerzej znanym jako Kenia.
Życie osadnika nie jest łatwe, matka Beryl poddaje się po zaledwie dwóch latach i podejmuje decyzję o powrocie do Anglii.
Ojciec samodzielnie próbuje wychowywać córkę, jednak po jakimś czasie w ich życiu pojawia się „guwernantka” i jak to zwykle w takich historiach bywa po jakimś czasie przestaje być tylko guwernantką.
Nakłoniony przez przyjaciół i swoją nową partnerkę Charles wysyła córkę do szkoły.
Ta jednak zrobi wszystko, żeby wrócić na farmę i zająć się swoją życiową pasją, odziedziczoną zresztą po ojcu czyli hodowlą i tresurą koni.
Susza i konsekwencje I Wojny Światowej zmuszają Charlesa do porzucenia farmy, przeniesienia się do Kapsztadu i podjęcia pracy w charakterze tresera koni.
Beryl nie chce wyjeżdżać i wychodzi za mąż za sąsiada, sprawiającego wrażenie miłego i porządnego człowieka.
A jak wiecie nie zawsze dobre pierwsze wrażenie jest prawdziwe i Pani Purves (bo tak obecnie nazywa się nasza bohaterka) podejmuje decyzję o odejściu męża, jednak nie posiada praktycznie żadnego własnego majątku.
Postanawia więc pójść w ślady ojca i zostać trenerem koni.
Dostaje pracę u przyjaciela swego ojca. Dzięki uporowi i zdecydowaniu zostaje pierwszą kobietą – trenerem nie tylko w Kenii, ale i całym Imperium Brytyjskim.
Brzmi jak na razie mdło i nudnie? To pozory, ponieważ dalsze losy Beryl obfitują w romanse, nieślubną ciążę, przygodę z lataniem i niesamowite sukcesy na tym polu.
Mało ? To dodam, że historia jest autentyczna i Beryl nie jest wytworem wyobraźni Autorki tylko postacią z krwi i kości.
Pozycja to jest porównywana do „Pożegnania z Afryką” – nie czytałem, to nie wiem :-D
Jeżeli jednak ktoś z Was lubi prozę Wilbura Smitha (którego uwielbiam) nie będzie rozczarowany – może mniej tutaj scen batalistycznych czy realistycznych opisów polowań, jednak "Okrążyć słońce" doskonale wprowadza w klimat kolonii brytyjskich w Afryce.
Książka jest świetnie napisana, polskie tłumaczenie rewelacyjne.
Mimo, że jest to powieść o feministce, to Beryl mocno odbiega od wizerunku obecnych „wojujących feministek”, często skrzywdzonych przez rodzicieli męskimi imionami w wersji żeńskiej. Obecne "wojowniczki o równe prawa kobiet" obowiązkowo muszą być jakimiś „-lożkami”, ubierającymi się w wory pokutne i często (moim skromnym zdaniem) epatują mocno nienachalną urodą.
Beryl Markham - kobieta, która jako pierwsza samotnie wykonała lot nad Atlantykiem jest ich dokładnym przeciwieństwem :-D
Zdjęcia Beryl Markham udostępniła agencja fotograficzna East News sp. z o.o.
Ojciec naszej bohaterki Beryl – Charles Clutterbuck podejmuje ryzykowną decyzję.
Zamienia spokojną egzystencję brytyjskiego drobnego posiadacza ziemskiego na życie pioniera w Protektoracie Afryki Wschodniej, obecnie szerzej znanym jako Kenia.
Życie osadnika nie jest łatwe, matka Beryl poddaje się po zaledwie dwóch latach i podejmuje decyzję o powrocie do Anglii.
Ojciec samodzielnie próbuje wychowywać córkę, jednak po jakimś czasie w ich życiu pojawia się „guwernantka” i jak to zwykle w takich historiach bywa po jakimś czasie przestaje być tylko guwernantką.
Nakłoniony przez przyjaciół i swoją nową partnerkę Charles wysyła córkę do szkoły.
Ta jednak zrobi wszystko, żeby wrócić na farmę i zająć się swoją życiową pasją, odziedziczoną zresztą po ojcu czyli hodowlą i tresurą koni.
Susza i konsekwencje I Wojny Światowej zmuszają Charlesa do porzucenia farmy, przeniesienia się do Kapsztadu i podjęcia pracy w charakterze tresera koni.
Beryl nie chce wyjeżdżać i wychodzi za mąż za sąsiada, sprawiającego wrażenie miłego i porządnego człowieka.
A jak wiecie nie zawsze dobre pierwsze wrażenie jest prawdziwe i Pani Purves (bo tak obecnie nazywa się nasza bohaterka) podejmuje decyzję o odejściu męża, jednak nie posiada praktycznie żadnego własnego majątku.
Postanawia więc pójść w ślady ojca i zostać trenerem koni.
Dostaje pracę u przyjaciela swego ojca. Dzięki uporowi i zdecydowaniu zostaje pierwszą kobietą – trenerem nie tylko w Kenii, ale i całym Imperium Brytyjskim.
Brzmi jak na razie mdło i nudnie? To pozory, ponieważ dalsze losy Beryl obfitują w romanse, nieślubną ciążę, przygodę z lataniem i niesamowite sukcesy na tym polu.
Mało ? To dodam, że historia jest autentyczna i Beryl nie jest wytworem wyobraźni Autorki tylko postacią z krwi i kości.
Pozycja to jest porównywana do „Pożegnania z Afryką” – nie czytałem, to nie wiem :-D
Jeżeli jednak ktoś z Was lubi prozę Wilbura Smitha (którego uwielbiam) nie będzie rozczarowany – może mniej tutaj scen batalistycznych czy realistycznych opisów polowań, jednak "Okrążyć słońce" doskonale wprowadza w klimat kolonii brytyjskich w Afryce.
Książka jest świetnie napisana, polskie tłumaczenie rewelacyjne.
Mimo, że jest to powieść o feministce, to Beryl mocno odbiega od wizerunku obecnych „wojujących feministek”, często skrzywdzonych przez rodzicieli męskimi imionami w wersji żeńskiej. Obecne "wojowniczki o równe prawa kobiet" obowiązkowo muszą być jakimiś „-lożkami”, ubierającymi się w wory pokutne i często (moim skromnym zdaniem) epatują mocno nienachalną urodą.
Beryl Markham - kobieta, która jako pierwsza samotnie wykonała lot nad Atlantykiem jest ich dokładnym przeciwieństwem :-D
Zdjęcia Beryl Markham udostępniła agencja fotograficzna East News sp. z o.o.
Posty
Beryl Markham była naprawdę niezwykłą kobietą. Jako tłumaczka dziękuję za miłe słowo - i za to, że nawet dla mnie znalazło się miejsce w tej recenzji. :)
OdpowiedzUsuńSzanowna pani Agnieszko - to, czy książka w przekładzie na obcy język będzie równie dobra jak oryginał zależy w ogromnym stopniu od jakości tłumaczenia. I znam całkiem pokaźną liczbę książek "zarżniętych" przez tłumaczy, którzy nie wkładali w swoją pracę serca i duszy,a potraktowali je jako "kolejny dzień w biurze".
UsuńI dlatego o specjalistów w tej branży trzeba dbać i ich doceniać, bo dzięki temu, że potraktowali jakąś pozycję jak własną, jako czytelnicy możemy się cieszyć książkami nie znając języka lub kontekstów kulturowych. Tak jak trudno sobie wyobrazić "Shreka" w innym tłumaczeniu niż pana Bartosza Wierzbięty, tak w przypadku historii Beryl Markham uważam, że Pani tłumaczenie oddaje ducha czasów oraz mocno niekonwencjonalną postać.
Serdecznie pozdrawiam.