Autorem reportażu jest lekarz, który przez ponad 20 lat pracował jako wolontariusz w więziennych szpitalach w stanie São Paulo.
To umożliwiło mu wejście do bardzo hermetycznego świata, jakim są zakłady karne. Zdobył zaufanie i szacunek zarówno służby więziennej, jak i samych osadzonych.
Dzięki temu poznajemy obszar, który dla zwykłego człowieka stanowi albo obiekt fascynacji – tak jak w przypadku Drauzio Varella albo wzbudza przerażenie lub obrzydzenie
Brazylijskie więzienia to miejsca rządzące się specyficznymi prawami, których przestrzegają zarówno więźniowie jak i tytułowi „klawisze”.
Autor został uznany za "swojego" i razem z pracownikami służby więziennej dzieli ich troski, smutki i radości.
Jako członek Rady Wódkownictwa (takie odniesienie do Rady Więziennictwa – czyli głównego organu zarządzającego zakładami karnymi w Brazylii) ma też dostęp do serc i umysłów swoich kolegów i przyjaciół „zza krat”. Książka jest więc zarazem studium psychologicznym ludzi zatrudnionych w więziennictwie.
Zdaniem Drauzio życie „klawisza” różni się od życia osadzonego jedynie tym, że po służbie może wyjść „na miasto”.
Jednak praca ta ma potężny wpływ na ludzką psychikę.
Autor opowiada historie życia i kariery swoich przyjaciół, których łączy bardzo wiele wspólnych cech. Wszyscy praktycznie wywodzą się ze środowisk robotniczych, wychowani byli przez surowych i wymagających rodziców. Żeby było jeszcze ciekawiej – nie mają praktycznie żadnego przygotowania zawodowego do pełnienia funkcji strażników. Egzamin ustny i pisemny – zdany, to jazda na oddział jaki wyznaczy przełożony.
I tylko rady i mądrość starszych, doświadczonych kolegów stanowią jakąkolwiek podporę teoretyczną i praktyczną, jak w tym świecie przeżyć i nie zwariować.
Zarobki są tak marne, że praktycznie każdy z nich musi dorabiać. Jako taksówkarz, barman, albo ochrona sklepu lub… nielegalnego salonu gry.
Z książki dowiecie się czym różnią się dobre łapówki od złych, nie akceptowanych przez środowisko.
Znajdziecie się w zakładzie karnym w którym wybucha bunt i „klawisze” zostają zakładnikami uzbrojonych i zdesperowanych przestępców.
Poznacie ludzkie perypetie poszczególnych strażników – ich kłopoty małżeńskie, problemy z alkoholem, przemocą . Zobaczycie jak można bez użycia siły, tylko wykorzystując znajomość więziennej psychologii ukarać gwałciciela tak, że do końca swych dni będzie to pamiętał.
Ujrzycie więzienną elitę i plebs, oraz dowiecie się dlaczego zwiększenie skuteczności brazylijskiej Policji przy obecnej filozofii systemu penitencjarnego w tym kraju doprowadziłaby do… jego całkowitego i bezwarunkowego bankructwa.
Pozycja zdecydowanie godna uwagi, dla wszystkich, którzy choć raz w życiu zastanawiali się jak to jest tam, po drugiej stronie muru.
PS.
Książka stanowi kontynuację i zarazem uzupełnienie reportażu "Ostatni krąg. Najniebezpieczniejsze więzienie Brazylii" tego samego Autora.
Tytuł: Klawisze
Tytuł oryginału: Carcereiros
Autorzy: Dráuzio Varella
Tłumaczenie: Michał Lipszyc
Wydawnictwo: Czarne
Data wydania polskiego: sierpień 2016
Liczba stron: 224
To umożliwiło mu wejście do bardzo hermetycznego świata, jakim są zakłady karne. Zdobył zaufanie i szacunek zarówno służby więziennej, jak i samych osadzonych.
Dzięki temu poznajemy obszar, który dla zwykłego człowieka stanowi albo obiekt fascynacji – tak jak w przypadku Drauzio Varella albo wzbudza przerażenie lub obrzydzenie
Brazylijskie więzienia to miejsca rządzące się specyficznymi prawami, których przestrzegają zarówno więźniowie jak i tytułowi „klawisze”.
Autor został uznany za "swojego" i razem z pracownikami służby więziennej dzieli ich troski, smutki i radości.
Jako członek Rady Wódkownictwa (takie odniesienie do Rady Więziennictwa – czyli głównego organu zarządzającego zakładami karnymi w Brazylii) ma też dostęp do serc i umysłów swoich kolegów i przyjaciół „zza krat”. Książka jest więc zarazem studium psychologicznym ludzi zatrudnionych w więziennictwie.
Zdaniem Drauzio życie „klawisza” różni się od życia osadzonego jedynie tym, że po służbie może wyjść „na miasto”.
Jednak praca ta ma potężny wpływ na ludzką psychikę.
Autor opowiada historie życia i kariery swoich przyjaciół, których łączy bardzo wiele wspólnych cech. Wszyscy praktycznie wywodzą się ze środowisk robotniczych, wychowani byli przez surowych i wymagających rodziców. Żeby było jeszcze ciekawiej – nie mają praktycznie żadnego przygotowania zawodowego do pełnienia funkcji strażników. Egzamin ustny i pisemny – zdany, to jazda na oddział jaki wyznaczy przełożony.
I tylko rady i mądrość starszych, doświadczonych kolegów stanowią jakąkolwiek podporę teoretyczną i praktyczną, jak w tym świecie przeżyć i nie zwariować.
Zarobki są tak marne, że praktycznie każdy z nich musi dorabiać. Jako taksówkarz, barman, albo ochrona sklepu lub… nielegalnego salonu gry.
Z książki dowiecie się czym różnią się dobre łapówki od złych, nie akceptowanych przez środowisko.
Znajdziecie się w zakładzie karnym w którym wybucha bunt i „klawisze” zostają zakładnikami uzbrojonych i zdesperowanych przestępców.
Poznacie ludzkie perypetie poszczególnych strażników – ich kłopoty małżeńskie, problemy z alkoholem, przemocą . Zobaczycie jak można bez użycia siły, tylko wykorzystując znajomość więziennej psychologii ukarać gwałciciela tak, że do końca swych dni będzie to pamiętał.
Ujrzycie więzienną elitę i plebs, oraz dowiecie się dlaczego zwiększenie skuteczności brazylijskiej Policji przy obecnej filozofii systemu penitencjarnego w tym kraju doprowadziłaby do… jego całkowitego i bezwarunkowego bankructwa.
Pozycja zdecydowanie godna uwagi, dla wszystkich, którzy choć raz w życiu zastanawiali się jak to jest tam, po drugiej stronie muru.
PS.
Książka stanowi kontynuację i zarazem uzupełnienie reportażu "Ostatni krąg. Najniebezpieczniejsze więzienie Brazylii" tego samego Autora.
Tytuł oryginału: Carcereiros
Autorzy: Dráuzio Varella
Tłumaczenie: Michał Lipszyc
Wydawnictwo: Czarne
Data wydania polskiego: sierpień 2016
Liczba stron: 224
Posty
Gdzieś już o tym słyszałam, ale gdzie...?
OdpowiedzUsuń